Ik kom uit het Oldambt en ben op vakantie in de Achterhoek, en vandaag was ik fietsend van de camping in Winterswijk naar Aalten en weer terug. Het landschap is hier prachtig, wel wat smalle fietspaden soms, maar dat heeft ook wel wat.
Tijdens het fietsen gebruik ik mijn telefoon als navigatie dus pas in Aalten ging ik foto`s maken, het eerste wat ik interessant genoeg vond was deze waterput bij een museum.
Ik zag ergens een QR code en na het scannen bleek dat ik een hele wandeling kon maken en dan allemaal informatie krijgen, maar om mijn telefoonbundel te sparen en niet de hele tijd aan mijn scherm geplakt wil zitten liet ik het bij even kijken en zelf bepalen waar ik rondloop.
Aalten heeft prachtige steegjes en een mooi knus centrum, wel jammer dat er autoverkeer over de winkelpromenade gaat, en ook vreemd dat er een flink aantal winkels gesloten was. Het is maandag, maar het was al middag.
Er zijn altijd straten die dezelfde naam hebben als straten elders, maar deze zal wel niet heel veel voorkomen.
Op een terras namen we een ijsje.
En wandelen door wat straten en steegjes.
Alhier allemaal prachtige foto`s van wat er zoal te zien is, dan hoef ik die niet meer te maken.
Smurfen voor een venster, altijd het bekijken en vastleggen waard.
Rare borden ben ik ook een liefhebber van, om te lezen.
Er is daar ook een Onderduikmuseum, ik bekeek alleen de buitenkant.
Dit is het oudste gebouw van Aalten, ooit is er aan begonnen en later is er van alles bijgebouwd.
Het is weer zover, ik ben weer eens op zomervakantie, en dit keer koos ik voor Winterswijk in de Achterhoek.
De navigatie gaf aan dat door Duitsland rijden de korste route was, maar we kozen er toch voor om in Nederland te blijven, want tegenwoordig stemmen mensen op zulke gekke partijen dat grenscontrole zomaar kan en dat blief ik niet. Evengoed, eenmaal op de camping ben ik op de fiets toch nog even naar Duitsland geweest, gewoon om even te kijken hoe dichtbij dat hier is.
En in Duitsland keek ik even weer naar Nederland, om daar vervolgens weer in te gaan.
De paal is de echte grens, ooit zo beslist.
De Ruitenburgerschans, een bult in het landschap dat bewaard moet blijven.
En even langs de grens wandelend is daar alweer de volgende paal.
Een paal aan deze kant van de sloot en eentje er tegenover in het andere land, de grens ligt dan in het midden.
In het kader van 200 jaar stadsrechten voor Winschoten is het dit hele jaar feest. Natuurlijk is het in Winschoten altijd feest, maar dit jaar doen ze wat dingetjes extra.
Vandaag dus een filmpje van vandaag en vandaag was het Spingkussenfestival.
Al in de ochtend kwamen ze aan op het Marktplein, en na het schoonblazen werden de spingkussen uitgerold en opgeblazen en na de middag kwamen er honderden kinderen. Wat een drukte en wat een vreugde. Meestal zijn kinderen al blij als er één spingkussen staat, en nu stond het halve Marktplein vol. Natuurlijk het meeste aan de andere kant van de kerk, daar is meer ruimte, maar dit kreeg ik er thuis van mee.
Op de rotonde op het Oldambtplein mochten de afgelopen weken geen fietsers op de rijbaan omdat het topdruk was omdat er aan de rotonde Blauwe Roos en de Rozenbladrotonde gewerkt werd.
Op het parkeerdek van de parkeergarage kan men neerkijken op de overdekte winkelstraat.
Gratis parkeren, kostenloos, maar om 18:00 uur sluiten de deuren.
Elke flatgebouw of appartementencomplex heeft een naam.
Elke keer als ik hier langs kom blijf ik even staan kijken, en nu maakte ik er eens een foto van.
Het betreft een deel van het stadhuis dat monumentaal is.
Op eerste pinksterdag treden er altijd Sterren op het Marktplein in Winschoten, en wat ben ik toch blij dat ik daar niet tussen hoef te staan. De meest vreselijke bagger en er is ook nog publiek voor.
Ik laat het allemaal maar over me heen komen. Ik krijg het allemaal gratis dus ik zal niet mopperen, maar op sommige momenten vind ik wel dat ik recht zou kunnen hebben op schadevergoeding. Smaken verschillen, en ik heb het wel.
